Śmierć - Poezja

Sekunda oddechu i gram życia 
tchnienie wyzwolone 
od nieurodzaju bytowania 
na bezlitosnej płaszczyźnie żywota 


Ostatnia myśl przechodzi przez kanał umysłowy 
już przestają dochodzić jakiekolwiek odgłosy 


Oczy spętane weń ciemnością 
dusza opuszcza ciało 


Apatia przeradza się w błogą nutę ekstazy wyzwolenia 
człowiek opuszcza ciało z Bożego tchnienia 


Raj nieznany egzystujący w ni miejscu ni czasie 
Dalej ludzki wzrok nie sięgnie 
Nie wie czy to brzydkie czy piękne 


''Pozostaje jedynie ludzki domysł 
a nie oczy, które zdają się być ślepe na Bożą miłość''